چت روم

آمدم ای شاه ، پناهم  بده
خط امانی ز گناهم بده
ای  حَرمَت  ملجأ  در ماندگان
دور مران از در و ، راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق
قرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو  که  من  نیستم
اِذن به  یک لحظه نگاهم  بده
ای که حَریمت به  مَثَل  کهرباست
شوق وسبک خیزی کاهم بده
تاکه ز عشق تو گدازم چو شمع
گرمی جان سوز به آهم بده
لشگرشیطان به کمین من است
بی کسم ای، شاه پناهم بده
از صف مژگان نگهی کن به من
با  نظری ، یار و سپاهم  بده
در  شب  اول که  به  قبرم  نهند
نور  بدان شام  سیاهم  بده
ای که عطا بخش همه عالمی
جمله ی حاجات مرا هم بده

چقدر عجیبه که تا وقتی مریض نشی کسی برات گل نمی آره!

چقدر عجیبه که تا وقتی گریه نکنی کسی نوازشت نمی کنه!

چقدر عجیبه که بی بهانه کسی هیچوقت برات هدیه نمی خره!

چقدر عجیبه که تا وقتی فریاد نکنی کسی به طرفت بر نمی گرده!

چقدر عجیبه که تا وقتی بچه نباشی کسی برات قصه نمی گه!

چقدر عجیبه که تا وقتی بزرگ نباشی کسی به قصه ات گوش نمی ده!
چقدر عجیبه که تا وقتی قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمیاد!

چقدر عجیبه که تا وقتی نمردی کسی تو رو نمی بخشه!